Nieuws

Ervaringsdeskundigheid in Coronatijd

Hans Hoogerdijk, hoofddocent van Howie the Harp Rotterdam & Amsterdam, neemt je mee in zijn overweldigende ervaring van de afgelopen periode.

 Ik schrijf dit ruim drie weken nadat de vestigingen van Howie the Harp Rotterdam en Amsterdam werden gesloten. En dat was voor velen van ons, medewerkers en studenten, een overweldigende ervaring. Wat nu?

 Na de eerste schok, verbazing en misschien zelfs ontreddering volgt de actie: digitaal verder. Nu had ik zelf tien jaar geleden al ‘besloten’ dat mijn online leven zich niet verder zou ontwikkelen dan email-contact, whatsapp en van alles met PowerPoint en You Tube om lesmateriaal te ontwikkelen. Welnee, drie weken later blijkt niets minder waar. Howie Rotterdam en Amsterdam zijn gedigitaliseerd: Howie the Harp is online. En ik dus ook.

 Het was een beproeving, althans voor mij. Ik moest al mijn weerstand, mijn faalangst en mijn overtuigingen overboord gooien om met volle overtuiging en met de hulp van iedereen (ook zoiets…) ervoor te zorgen dat we door konden gaan. En vooral: dat we onze studenten bij elkaar konden houden, in een ritme en regelmaat konden brengen en zelfs hun studie konden vervolgen.

 Nu, drie weken later, ben ik doodmoe, af en toe uitgestreden. Nog steeds bezig met kinderziekten en zelf kleuterziekten op te lossen. Maar vooral ontroerd, verbaasd, blij en voldaan over waar we nu staan met elkaar. Verbaasd vooral om de vele initiatieven, de verantwoordelijkheid en vooral de onvermoede talenten en wilskracht die deze totaal andere situatie losmaakt bij vooral onze studenten. Zij nemen vaak de regie over, komen met ideeën die in het reguliere onderwijs niet zouden kunnen, ze zoeken elkaar op in subgroepen en laten zien dat ze met dit middel, deze ‘machinerie’ veel kunnen bereiken voor zichzelf en elkaar.

 Bij velen is de flexibiliteit en de veranderbereidheid groot, én de creativiteit. Iedereen worstelt. Iedereen heeft momenten dat de worsteling wordt verloren en de overweldiging weer lijkt toe te slaan. Maar langzamerhand begint zich iets af te tekenen van een herstel: van het willen, durven en kunnen leven met de situatie waarin we met zijn allen zitten. Dit zijn de fasen van herstel die we bij Howie the Harp zo goed kennen van onszelf en anderen. En dit is de collectieve ervaringskennis die we, soms lijkt het meer dan ooit, met elkaar delen.

 Begrijp me goed, het is niet ideaal. Er gaat nog veel mis en veel wórdt gemist: elkaar, de knuffels, de handen, elkaars fysieke nabijheid. Maar toch hebben we een nieuwe nabijheid gevonden omdat we aldoende leren om datgene waar we wél invloed op hebben ook daadwerkelijk te beïnvloeden. En waar we geen invloed op hebben te accepteren tot ook dat weer binnen onze invloedssfeer komt.

 Ik heb zelfs de hoop, of een vermoeden, dat deze periode voor deze Howie ’s een belangrijke, extra, factor kan betekenen voor hun professionaliteit als ervaringsdeskundige. Ik ben vaak ontroerd, want moe, en dat helpt, wanneer ik terugdenk aan deze drie weken. Een unieke ervaring waarvan de betekenis misschien nog even op zich laat wachten.

 Hans Hoogerdijk

Hoofddocent Howie the Harp Rotterdam & Amsterdam