Verhalen
Theoriefase Howie the Harp 10 / rotterdam
Onderstaand een stukje van Dineke, studente van alweer de tiende klas van Howie the Harp™ in Rotterdam. Ze beschrijft hoe zij de theoriefase van de opleiding heeft beleefd.
Half november 2017 begon ik aan de opleiding tot ervaringsdeskundige bij Howie the Harp in Rotterdam. Groep HtH-10. Hoewel ik niet echt een concreet beeld had, van wat me te wachten stond, was ik wel zeer gemotiveerd. Iets te kunnen betekenen in de psychiatrie, waarbij ik ook nog eens mijn eigen ervaring in zou kunnen en mogen zetten, dat leek me wel wat. Sterker nog, ik was vastberaden om me te focussen op de opleiding om vervolgens, tot aan mijn pensioengerechtigde leeftijd (over een jaar of tien) werkzaam te zijn als ervaringsdeskundige binnen de psychiatrie.
De basis is gelegd. De theoriefase is inmiddels afgerond. Die periode van vier maanden is een ongelooflijk mooie ervaring geweest. Mensen in mijn omgeving vroegen weleens wat er nu precies zo bijzonder is aan de opleiding bij Howie the Harp. Ik kon slechts af en toe een voorbeeld geven van een gesprek, een situatie of een leermoment. Hoe kun je de sfeer van een gebouw uitleggen, of de heftigheid van emoties die je meemaakt? Je kunt immers ook niet aan een ander duidelijk maken hoe iets smaakt of ruikt. Je moet er bij zijn om het te ervaren. En dan nog beleeft een ieder iets op zijn of haar unieke manier.
Er ontstond al heel snel een gevoel van saamhorigheid binnen de groep. Ik denk dat dat vooral heel snel ging omdat we allemaal zo open waren in wat we mee hebben gemaakt en waar we nog steeds doorheen gaan. Het verschil in leeftijd varieert nogal. Er zijn twintigers maar ook vijftigers en alles wat daar tussen zit. Zelf ben ik de oudste maar grappig genoeg merk ik daar weinig van. Vanwege onder andere de verschillende achtergronden, lijkt er een soort leeftijdloosheid te zijn.
Er was elke ochtend een ‘rondje’ waarbij iedereen om de beurt de ruimte had om te vertellen wat hij of zij kwijt wilde. Er werden herstelverhalen gedeeld en we leerden presentaties houden en vooral heel veel te (zelf)reflecteren. En natuurlijk was het niet altijd ‘pais en vree’. Er waren irritaties, allergieën, conflictjes en we werden weleens boos op elkaar. Maar voor mijn gevoel altijd vanuit een bepaalde betrokkenheid en de onenigheid verdween vaak weer snel.
Het team van docenten, coaches en trainers voelde voor mij als een vangnet. Veilig en stevig genoeg om mij (ons) op te vangen. Maar ook sturend, zonder bepalend te zijn. Iedereen van het team is, elk op zijn of haar manier, ervaringsdeskundig. Dat nodigt uit tot openheid en gelijkwaardigheid.
Nergens eerder heb ik zo het gevoel gekregen dat ik er mocht zijn. En op geen enkele plek is er zo regelmatig gevraagd wat ik nodig had voor mijn (persoonlijke) ontwikkeling of op welk ander vlak dan ook. Vier dagen per week, gedurende vier maanden lang met 28 mensen in een klas, dat zorgt wel voor beweging. Dan gebeurt er wel wat. Wat mij betreft vooral heel veel positieve dingen. Ik ontkwam er niet aan om mezelf te laten zien zoals ik ben en zou ook niet anders willen. Omdat ik me zo veilig voelde en vooral zo gezien en gehoord, had ik geen maskers of trucjes nodig. Er kwam behoorlijk wat theorie voorbij en die theorie voelde als praktische lesstof. Bijvoorbeeld de lessen over de (12!) zintuigen, werden heel beeldend gegeven. Je hoefde achteraf niet op lesstof te blokken. We hebben ook een begin gemaakt met het ‘Portfolio’. Die loopt als een rode draad door de opleiding en is belangrijk om te laten zien hoe je je ontwikkelt gedurende het leerjaar.
Volgende week begint mijn stage op een opnameafdeling voor mensen met een stemmingsstoornis. Zelf heb ik een bipolaire stoornis en hoop daar wat toe te kunnen voegen aan de hand van mijn ervaring. Ik zie er naar uit om de uitdaging aan te gaan en bepaalde dingen vanuit de theorie om te zetten in de praktijk. De stage zal 7 maanden duren. Gelukkig is er nog regelmatig ‘terugkom onderwijs’ tijdens de stageperiode, zodat we elkaar als ‘HtH-10’ zullen blijven zien, lessen zullen volgen en ervaringen kunnen delen.
Dineke